Uiteindelijk is het dan zo ver... De hele auto volgeladen.
De magen goed gevuld. Van iedereen afscheid genomen. We vertrekken!
Hoewel ik had gedacht heel emotioneel te worden, besefte ik totaal niet dat ik het vertrouwde Rekkem nu 5 maand achter mij ging laten! We vertrokken met luid getoeter richting Frankrijk, om ter hoogte van de eerste afrit te beseffen dat ik mijn jas, en papa zijn gsm vergeten was.
Dan maar terugkeren! Al gauw stond ik weer voor de deur, om mama en david nog eens een extra dikke knuffel te geven, en nog heel wat dingetjes meer mee te graaien dan enkel de jas...
Tweede poging dan maar! Weerom met getoeter.
We reden de hele dag flink door. (of laat ons eerlijk zijn: PAPA reed de hele dag flink door, er was geen file, maar ik vond het toch vrij druk op de Franse wegen, waardoor ik dus mijn kans niet durven wagen heb).
Tegen acht uur 's avonds waren we al over de Spaanse grens en namen we een afrit in het surfersstadje "Zaroutz" (iets over San Sebastian). Het zag er best wel sympathiek uit, maar helaas was er voor ons geen plaats in de herberg :-).
Na een helse zoektocht vonden we in een naburig dorpje toch ergens een één sterren hotelletje met een kamer vrij, in een godvergeten vallei. We maakten er met veel enthousiasme gebruik van het restaurantje, alwaar we het voorrecht hadden een fles wijn in grote 'bokaal' glazen te nuttigen -Ik hoef je er niet bij te vertellen dat we deze nacht heel goed geslapen hebben.
07-09-'08, 09h30, Orio (vermoed ik :-) )
Na een deugddoend (en zéér voordelig) ontbijt vertrokken we voor onze tweede etappe, met als eindbestemming Sevilla.
Ik had al mijn moed bijeengeraapt (of laat ons zeggen: mijn eergevoel kwam de kop op steken)en besloot toch eens achter het stuur te kruipen. Het begon heel vlot en goed, tot plotseling de autosnelweg tot een einde liep EN ik verder moest over een col door de bergen.
Ik moet zeggen, het was een -bij momenten toch ook spannende - fijne ervaring om eens zo'n beklimming te doen! Hoe dan ook, de reis ging verder, gelukkig dan toch weer over autosnelwegen. Aangezien het zondag is hadden we sommige wegen bijna voor ons alleen: zalig! We hebben dus opnieuw heel vlot gereden. Meer valt daarover niet te zeggen, behalve dan dat het binnenland van Spanje PRACHTIG is.
Nu (23h 's avonds, in SEVILLA)zijn we in het hotel eens de wifi-faciliteiten aan het keuren, na een lekkere tapasmaaltijd in de vertrouwde Bar Europa (de hambuergesitas waren weer heerlijk) en een deugddoende avondwandeling door deze mooiste stad ter wereld!
Slaapzacht,
Ruth
07-09-'08, 09h30, Orio (vermoed ik :-) )
Na een deugddoend (en zéér voordelig) ontbijt vertrokken we voor onze tweede etappe, met als eindbestemming Sevilla.
Ik had al mijn moed bijeengeraapt (of laat ons zeggen: mijn eergevoel kwam de kop op steken)en besloot toch eens achter het stuur te kruipen. Het begon heel vlot en goed, tot plotseling de autosnelweg tot een einde liep EN ik verder moest over een col door de bergen.
Ik moet zeggen, het was een -bij momenten toch ook spannende - fijne ervaring om eens zo'n beklimming te doen! Hoe dan ook, de reis ging verder, gelukkig dan toch weer over autosnelwegen. Aangezien het zondag is hadden we sommige wegen bijna voor ons alleen: zalig! We hebben dus opnieuw heel vlot gereden. Meer valt daarover niet te zeggen, behalve dan dat het binnenland van Spanje PRACHTIG is.
Nu (23h 's avonds, in SEVILLA)zijn we in het hotel eens de wifi-faciliteiten aan het keuren, na een lekkere tapasmaaltijd in de vertrouwde Bar Europa (de hambuergesitas waren weer heerlijk) en een deugddoende avondwandeling door deze mooiste stad ter wereld!
Slaapzacht,
Ruth
1 opmerking:
mmm, dat klinkt ook al weer heerlijk... geniet, geniet, geniet! en denk ook eens aan ons, Belgische stakkers ;)
dikke zoen!
Een reactie posten