El Niño con el Pijama de Rayas

Oorspronkelijk wou ik zaterdag samen met enkele meisjes (Aurélie, Camille, Sophie, Elena en Arianna)naar Huelva trekken. Allemaal stonden we plichtsbewust om 7h op, om tegen 8h tot de conclusie te komen dat het héél slecht weer ging zijn en blijven die dag.
En wat is nu het ideale plan bij regenweer? Juist ja, naar de bioscoop!

We besloten te gaan kijken naar 'El Niño con el Pijama de Rayas', of 'The Boy with the Striped Pijamas'.
Toen ik vertrok naar de film had ik geen flauw benul wat het onderwerp van die film zou kunnen zijn. Wat bleek? Het was een film over de jodenvervolging vlak voor het begin van WO II.


Centraal staat Bruno, het zoontje van een SS-commandant. Zijn vader promoveert binnen het leger en ze moeten Berlijn verlaten en ergens ver weg gaan wonen. Deze plaats ver weg blijkt in de buurt van een concentratiekamp te zijn. Bruno, die zijn vriendjes uit Berlijn mist, voelt zich eenzaam en popelt om kennis te maken met de kinderen die hij ziet uit zijn raam. Deze kinderen zijn natuurlijk joodse kinderen, en het 'dorpje' waar ze wonen is een concentratiekamp. Het is een film, die in het begin zacht lijkt, maar waar je telkens met je neus op hard feiten wordt gedrukt. Zo is er bijvoorbeeld een scène waarin Bruno op de schommel speelt, een beetje triest, maar heel hard wanneer je de rookpluimen in de achtergrond te zien krijgt.
Een aanrader voor wie niet van feelgood-movies houdt. Eén van de films die mij het hardst geraakt hebben ooit.

Ik vind het ergens wel fantastisch dat ik hier mensen heb leren kennen, met wie je eens kunt uitgaan, maar met wie je ook naar dit soort serieuze films kunt, je je er achteraf slecht over kunt voelen en erover praten. Geen gewoon leuk feestje, maar ook serieuze gesprekken mét een betekenis!

Voor de rest bestond deze week vooral uit naar school gaan.
Nu ik alle vakken gevonden gevonden heb die ik wil volgen én begrijp hoe de lessenroosters werken is het een beetje drukker geworden overdag. Vanaf volgende week zal ik dan normaalgezien naar alle lessen kunnen. Over een puzzel gesproken...
Gelukkig is in Leuven én hier mijn vakkenpakket goedgekeurd. Ook heb ik het geluk dat de proffen hier heel soepel en vriendelijk zijn. Ik moet hier namelijk voor één vak een aangepast programma volgen omdat dit in principe een jaarvak is. Maandag trok ik dus na de les mijn stoute schoenen aan om dit te gaan vragen aan de prof, en deze antwoordde onmiddelijk 'heel goed, ja dat gaan we regelen. Volgende week moet je na de les maar meekomen naar mijn bureau en zal uw programma klaarliggen'. Zalig gewoon! Ik had nooit gedacht dat dit zo vlot zou gaan!

Zo, ik laat jullie: boodschappen doen.
Besos,
Ruth