Over Citytrips, Paprika's, Clubs en les krijgen van Jezus...

Oepsie... Het is precies al een tijdje geleden dat ik jullie nog iets heb laten weten...
Bij deze: een inhaalmanoevre!
Hanne en Lisa vertrokken maandagmorgen weer naar ons vertrouwde Belgenlandje, maar ik bleef dus in Sevilla. Niet alleen echter, want diezelfde avond al landde Tinne in Sevilla Airport.
Met Tinne zit ik reeds mijn héle studententijd (jaja, de volle 2 jaar :-)) op kot.
Bij deze kan gesteld worden: Als Ruth niet naar het kot komt, komt het kot naar Ruth.
Haha, genoeg onzin (en opschepperij).

Het liep al reeds tegen de avond toen ik bij Tinne aankwam, temeer omdat ik, aangekomen bij de bushalte, merkte dat ik mijn portefeuille vergeten was en terug mocht keren... Dit had ten gevolge dat ik de volgende bus dan nog eens miste en dus een klein beetje in retard was. (Een bus missen is hier gelukkig lang niet zo dramatisch als in onze contreïen, er rijden er vrij veel, en ze hebben geen vast schema... Maar toch, dit kan op sommige momenten van de dag best vervelend zijn. Op zondag rijden er bijvoorbeeld maar weinig, en als je dán net te laat bent!)

Maar ach, Tinne kon toch wat tijd gebruiken om te bekomen van haar vlucht, vooraleer meegesleurd te worden door mij. Want ja, ik besef ten volle dat ik mijn wandeltempo overgeërfd heb van mijn oma (= snel!), en ja, ik besef ook dat dit GEEN goeie kwaliteit is als gids.
Maar goed, ik heb mijn best gedaan, tot hiertoe heb ik nog geen klachten gekregen!
We gingen eerst een hapje eten, en deden dan een wandeling langs de nachtelijk Giralda en gingen tapas eten (eerlijk: at IK tapas, immer hongerig als ik ben) in de pittoreske Santa-Cruz-wijk. Dag 2: vermoedelijk de enige dag dat ik 's ochtends ('s middags) op tijd ter plekke geraakt ben.
Omdat ik hier niet alleen ben om toerist te spelen en te feesten, brachten we even een bezoekje aan mijn faculteit, om daar de nodige informatie te verzamelen. Ginder kreeg ik twee dingen: een boekje met ALLE informatie, en een standje omdat ik haar niet in het Spaans te woord kon staan. Tja, ik begrijp wel Spaans, alleen het hare niet! Aan een universitair persoon durf je nu eenmaal niet vragen: "Sorry, maar kunt u alsjeblieft een beetje beter articuleren?".

Hiervan bekomen deden we zoals alleen vrouwen dat kunnen: winkelen! Zonder iets te kopen dan nog... Heel weinig winkelbuurten kunnen me hiertoe verleiden, maar Sevilla...

Rond een uur of 6 kwamen we wel tot het inzicht, dat het eigenlijk wel zo hoort om nog wat cultuur tot ons te nemen, dus gingen we richting plaza España.
(op de foto zie je een stukje van de fototentoonstelling in de avenida de constitucion, waar we passeerden)
Omdat deze plaza ons wel beviel besloten we nog een andere te proberen: het plaza Americana in Parque Maria Luisa. Daar zaten wel heel interessante vogels in de bomen: Paprika's!
Heb jij er ooit al van gehoord? Ik dus wel: zo'n beesten die je nazeggen als je praat...
Oei neen... Juist ja, die hebben een andere naam...
Opmerkelijk genoeg zaten in dit park dus groene papegaaien, gewoon in een boom.
En al even opmerkelijk: dit associeer ik dus blijkbaar alweer met eten. Paprika's...

De plaza Americana dus, heel mooi bij valavond... Bekijk zeker eens de foto's in het album want daar staan er natuurlijk meer!
Dag 3:
Al die cultuur kon ons wel bekoren (al gingen we 's avonds toch minder cultureel verantwoord eten bij Mc Donalds) dus besloten we ermee verder te gaan. De must voor elke toerist: De Reales Alcazares. Ik hoor u al denken: Is die Ruth daar niet nog al eens geweest? Ja, correct, dit was mijn vierde keer... Wie zal mij overtreffen? Het is echt een prachtige plek: het prachtige moorse paleis, omringd door het magnifique park.

Ik kan er niet genoeg van krijgen: temeer omdat ik er veel foto's kan maken. (Mijn streefdoel is zoveel mogelijk toeristloze foto's maken, en daar kan je wel een tijdje mee bezig blijven!)


In de namiddag werder we alweer naar de winkelstraat gelokt. Ik had de ochtend/nacht ervoor een uitnodiging voor het verjaardagsfeestje van Gitte gekregen, met achteraf een feest in Casino. Pas tegen drie uur in de namiddag begon tot mij door te dringen: "Een feestje in "een casino", daar mag je waarschijnlijk niet met gescheurde all stars binnen". Om toch maar zeker te zijn stuurde ik een smsje naar Gitte. Als antwoord kreeg ik: "Laat u maar volledig gaan, want als het feestje is in bar casino (ah, dus toch niet in een echt casino, zoals ik oorspronkelijk dacht) haalt iedereen zijn mooiste kleedje uit zijn valies".

Dit had tot een paniekaanval kunnen leiden, maar gelukkig had ik Queen of Shopping, Tinne, bij me. Vol goede moed begon onze tocht door de winkelstraat. Die zonk me toch wel vaak in de schoenen... wat schoenen betreft. Het kleedje ging nog wel vlot. Ik vond een deftig exemplaar, maar toch, het is zwart met witte bolletjes, net vrolijk genoeg om me er nog goed in te voelen.
De slag om de schoenen duurde tot 21h... Tot de winkel zijn deuren sloot dus.
Leve de Spaanse openingsuren, anders... Ja euh, dan was ik op blote voeten moeten gaan vrees ik!

23h kwam ik toch eindelijk aan op het bewuste feestje, waar gelukkig toch nog een pizza in de oven stak. Enkele uurtjes later vertrokken we met de hele groep richting "bar casino". Vol spanning kwamen we daar aan. Wat bleek: er was helemaal geen erasmusfeestje.
De groep splitste zich een beetje op: Met een groep van 4 Belgen, een Italiaanse, een Poolse en een Duitse gingen we naar de club ernaast.
Ook wel een spannende ervaring. Je moest er wel 10 euro ingang betalen, maar in ruil daarvoor kreeg je een drankbonnetje. Gelukkig kon je er alles mee vragen wat je wou, dus ik heb dan voor een lekker dure wodka Red Bull geopteerd (ook al de eerste keer in mijn leven... Wat een ervaringen!). De club zelf was echt door en door nice, helemaal in openlucht, met prachtige bars... Ik keek mijn ogen uit. Wat het feestje betreft: het was een hip-hopparty die avond, dus met mijn mooie zwarte bolletjesjurkje was ik wat men noemt: hopeloos wrong dressed. (ja, nu dringt het tot mij door dat men dit misschien helemaaal niet zo noemt, maar als u een beter woord weet, voel u dan zo vrij om me dit te melden).
Wrong dressed dus, maar ach, ik heb mij goed geamuseerd... ik heb veel kunnen dansen en een paar nieuwe mensen leren kennen, top!

Dag 4:
Omdat ik zin had in een normale maaltijd, en ik me genoodzaakt zag om een beetje research naar mijn vakkenpakket te doen, vroeg ik of Tinne niet gewoon hierheen kon komen.
We kookten een heerlijk maal. (het was nét te eten). En moesten daarna alweer opsplitsen omdat ik de erasmus welcome day voor de boeg had.

De bus bleek er heel wat langer over te doen dan verwacht. Dus om half vijf (wanneer het normaalgezien ging beginnen), stond ik aan de bushalte, op nog een heel eind wandelen van de bewuste aula verwijderd. Gelukkig kwam ik daar twee Italiaanse makkers tegen, die ook te laat waren. Wij vatten dus vol goede moed de tocht aan, en kwamen dus 40 minuten te laten aan in de aula. Even was ik in paniek en dacht: ohnee, het is al voorbij... Maar al snel bleek dat we nog op tijd waren. Dubbel geluk dus: nog ruim op tijd (10 minuten later begon de sessie pas) en 2 vrienden erbij.

Na de welkomssessie ging ik mee met de groep van daags ervoor, en gingen we gezellig iets drinken op de Alameda de Hercules; een groot plein met veel cafeetjes.
Ik bleef er plakken en 's avonds gingen we alweer uit naar een andere discotheek: Buddha Bar.
Weerom een heel hippe plaats, en op wonderbaarlijke wijze geraakte ik er binnen mét gescheurde All Stars én een short waarop ik eigenlijk al pizza gemorst had!
Enkele uren later hoorde ik dat een ander meisje niet binnenmocht met sportschoenen...
Raar hier in Spanje, dat uitgaansleven!

Dag 5: Ja, ik geef het toe: ik voelde mij na een hele nacht uitgaan niet zo lekker: dus terwijl Tinne op haar eentje nog eens de winkels ging verkennen en wat wandelen door de stad, lag ik ruim 3 uur siësta te houden in mijn nog niet zo vertrouwde Spaanse bed.
's avonds kwam het wel weer goed, we gingen wat wandelen, iets eten en daarna nog iets drinken op de alameda.
Toen ik onderweg naar mijn kot was, kwam ik twee sloveense meisjes tegen, waarmee ik een volledige Spaanse conversatie voerde... Voor het eerst begon ik eens "het erasmusgevoel" te krijgen waarover ik al veel gehoord had.

Dag 6: Bezoek aan de Giralda, groentjes en fruit bijtanken in Fresc Co, een "Buffet Libre" alwaar je dus zoveel kunt eten als je wilt: het is vooral genieten van hun koud buffet: véél groentjes en koude pasta. Erna brachten we een bezoekje aan het Casa de Pilatos: mooi!

We gingen in de vooravond nog wat wandelen en erna maakten we ons klaar voor alweer een avondje Buddha Bar. (maar nu met Tinne, en enkele andere erasmussers).
Omdat het weekend was stonden we wel vooral te dansen tussen 'werkmensen', en de Spanjaarden, tja, die zagen zich genoodzaakt om alle clichés te bevestigen! Onze blonde haren werkten als een magneet, ze waren niet bij ons weg te slaan... bah!

Dag 7: Zondag: we deden een beetje rustig aan... Tinne sliep lang uit, ik hield een lang Skype-gesprek met het thuisfront. Erna gingen we wandelen, en ging Tinne een corrida zien, en ik wat tekenen langs de oever van de Guadalquivir. 's avonds gingen we nog eten, drinken, en héél lang praten, waardoor het toch een zwaar afscheid was.

De eerste lesweek

Maandag: "La prueba de Nivel". Een taaltest dus om te bepalen op welk niveau ik Spaanse les moet volgen. Donderdag zal een lijst uithangen, en kan ik dus gaan kijken op welk moment en op welk niveau ik les zal volgen. Thuisgekomen bleek ons nieuwe kotgenootje aangekomen.
Ze heet Rosa, is 18 en gaat dus voor de eerste keer op kot. Ze volgt een soort module om styliste te worden, naar wat ik begrepen heb is dat een beetje vergelijkbaar met een 7e jaar bij ons, maar het gaat toch nog meer naar hogeschool toe. Het is wel aan een middelbare school verbonden, waardoor er dus niks georganiseerd wordt voor de nieuwkomers. Ze heeft het dus een beetje moeilijk nu, maar 't is een lieve meid, dus ze komt wel op haar pootjes terecht!

Dinsdag: Mijn eerste dag les!
Even een verduidelijking: in tegenstelling tot in België krijg je geen les in grote aula's met het hele jaar, maar splitsen ze elk jaar op in groepen van een man of 30. Er zijn voor elk vak dus verschillende momenten waarop je les kan hebben, dus heb ik mij maar zo vrij gevoeld om zelf mijn ideale lessenrooster samen te stellen. Gisteren had ik dus pas les om 17h30, van professor Jésus... In Spanje is dit een frequent voorkomende naam, maar in België zo goed als onvoorstelbaar. Het vak dat ik ging volgen was Psicoterapias (psychotherapie dus) en reuzeinteressant. De prof had zijn naam niet gestolen want hij kon werkelijk heel begeesterend praten. Tot mijn verbazing begreep ik nog vrij veel van de les, dus op dat vlak zie ik het hier volledig zitten!

Ziezo, ik hoop dat dit jullie nieuwsgierigheid een beetje gestild heeft :-)
Ik probeer jullie op de hoogte te houden

Lieve zoen,

Ruth