De Viaje!

Vorig weekend gingen we op reis...
Met een groep van 9 erasmussers vulden we twee auto's en gingen op weg.

Eerste halte was het mooie Ronda, waar we aten en een uurtje of twee rondliepen.
Het was een gezellig, pittoresk stadje, maar wat mij vooral aansprak was de natuur!
Sevilla is een echte stad, en vooral heel plat. Vanuit Ronda had je mooie vergezichten op de heuvels, rotsen en zelfs cactussen!

Boven: Aurélie, Leonie, Marion, Camille en ME!
Onder: Nico (onze chauffeur), Achim, Claudio en Stefano

Rond een uur of drie stapten we weer de auto in om de trip verder te zetten. Michelin stuurde ons door het pittoreske andalusische binnenland: echt zalig om dat na 2 maanden in de stad eens te zien!!
Natuurlijk reden we niet zomaar een beetje rond: Onze volgende bestemming was Malaga. Éen van de reismakkers wou daar een korte stop houden om een koffietje te drinken met één van zijn vrienden. Deze laatste gaf ons dan ook een korte rondleiding in het historische, of minder historische centrum. Hoewel de anderen niet zo enthousiast waren vond ik het toch een zeer aangename stad om door te wandelen. Hij heeft nog steeds een Zuiderse sfeer, maar doet toch veel meer Westers aan dan de rest van Andalucia. Je vindt er niet de typische invloeden van de arabische wereld die je in Sevilla en Granada maar toch... de stad beviel mij echt!

Iets na negen vingen we onze laatste etappe aan. En wát voor één! Het heeft bijna een uur geduurd eer we eindelijk de weg uit de stad en de snelweg naar Granada vonden.
Maar ach, no stress (allé, ik toch niet: onze chauffeur daarentegen!) we zijn op vakantie!
Die ingesteldheid probeerden we toch aan te houden... Helaas maakt onze chauffeur het moeilijk om dit te blijven doen. Van iemand die al zes jaar zijn rijbewijs heeft, verwacht ik toch dat die beter in auto kan rijden dan mij... Niet dus!
Voorbeeld: Vriendin: 'Nico; zou je niet beter terug naar het rechterrijvak gaan, iedereen haalt je rechts in'... Nico 'Neen, zij zijn verkeerd, ik houd me aan de snelheidslimiet'
En zo zijn er wel meer verhalen: kortom, zorg dat het niet de eerste keer is dat je samen met iemand in de auto zult zitten als je een reis organiseerd!
Iets na twaalven kwamen we dan toch eindelijk aan in onze hostal in Granada.
Gezien het één van de goedkoopste van de stad was, was hij niet mooi; maar wel proper en een vriendelijke eigenaar! Alles wat je als student nodig hebt dus!

Na een kwartiertje rusten in de kamer kwam de erasmusser in ons weer wakker en besloten we om toch maar het 'granadiaanse' nachtleven te gaan verkennen.
Amai! Ik die al verbaasd was over de disco's in Sevilla... Vergeleken met die van Granada ga ik hier dansen in zaal myra :-D.

Goed, zaterdag dus...
We waren met een groep van negen; zijnde 2 goeie vriendinnen (Aurélie en Camille), de 'Hoe Komt Die Aan Zijn Rijbewijs-vriend' en 4 kennissen van hem. Ik deelde de kamer uiteraard met de 2 vriendinnen... Zij hadden ervoor gekozen om nacht 1 als uitrustnacht te houden, wat ook inhield dat zij vroeger gingen opstaan, en ik dat lot deelde...
(Ik had wel het voorrecht om als laatste te douchen, dat scheelt een pak!)
We gingen dus om 12h (dat valt ook mee) de straat op om een hapje te eten...
(Zoals de eigenaar van de hostal zei: 'El Alhambra con un hambre no es tan bonita' of: het Alhambra met honger is niet even mooi)
Toen we al een kwartier ver waren besefte ik plots dat ik ons papier voor de reservatie van het alhambra vergeten was - dat zal wel zijn omdat ik zo'n frisse kop had!
De vriendinnen zochten verder naar een eetgelegenheid, en ik spurtte terug om het papier.
Terwijl ik aan het wandelen was dacht ik er nog aan dat ik wat centjes uit mijn verstopplaats moest halen, maar NATUURLIJK vergat ik dat dan toch weer!
Maar ach, alle verstrooidheden ten spijt stond ik op het voorziene ogenblik voor het alhambra,
en liet me overweldigen door de schoonheid ervan. Ik besloot er alleen in rond te lopen, met mijn vriend 'het fototoestel', en dat was maar goed ook, want ik vond het zo mooi dat ik voortdurend dwaas liep te glimlachen!
Erna deden we nog een stadswandeling, gevolgd door een maaltijd in één van de talrijke Arabische restaurantjes: heerlijk!

Op zondag deden we rustigaan, Ik ging met Camille (die op de foto vlinderoorbellen probeert) en Aurélie de winkeltjes van het arabische kwartier verkennen, en tussendoor nog even een fris pintje halen.
Het lijkt stom om zoiets banaals te vermelden, maar dat is het niet! Een pintje bestellen in Granada betekent immers: gratis tapas! Zalig toch, Zuid-Spanje!
Op't gemak de sfeer van de stad insnuiven dus... Zo heb ik het graag! Alweer een stad die mijn hart gestolen heeft...